DOOD

Laat ik beginnen met dit: 'Ik leef!' En daar ben ik super dankbaar voor. Ik besef dat het allemaal genade is.

De afgelopen weken heb ik meer nagedacht over de dood dan andere weken. In het nieuws komt het onderwerp regelmatig naar voren en wordt er van alles over bedacht en gezegd. Dood, een onderwerp waar we liever niet over praten, omdat we het heftig vinden of omdat het te pijnlijk is... Een onderwerp wat vragen oproept.
Het onderwerp roept ook veel vragen bij mij op. Waarom moest zij sterven, zo jong en in de bloei van haar leven, ziek en gesloopt...? Moeten mensen zelf de regie krijgen over leven en dood? Waarom vluchten al die mensen en vinden de dood in de zee?  Als ik dan toch dood was gegaan die bewuste 2 augustus 2009....hoe had mijn begrafenis er dan uit gezien en zou ik dan vanuit de hemel kunnen mee kijken naar de aarde?

De glossy DOOD is sinds gister uit en ligt in de boekhandels en supermarkten. In september werd ik benaderd of ik mee wilde werken aan dit blad met mijn verhaal. Ik heb daar kort over na moeten denken. Ik leef nog en dat heeft God zo gewild. Zo zie ik het. Hij wil mij en mijn verhaal nog gebruiken op deze aarde. En daarom heb ik ja gezegd, omdat ik geloof dat het leven niet eindigt met de dood. Na de dood mogen we verder leven in volmaaktheid. Een leven waar geen pijn is en geen verdriet, waar iedereen mee mag en kan doen, waar we feest vieren en genieten. Een leven denk ik zoals God het in het allereerste begin bedoeld heeft. WAUW, dat wordt fantastisch! Dood gaan is voor mij geen moeilijk onderwerp, omdat ik weet dat ik ergens naar toe ga waar het mooi en goed is. Natuurlijk is het verdrietig als mensen sterven. Natuurlijk huil ik en had ik personen liever hier gehouden op aarde. Maar de troost is dat zij het goed hebben en alvast feest mogen vieren in de hemel.
Wil ik dan niet meer leven, zeker wel!! Ik geniet enorm hier op aarde, ben enorm dankbaar voor alle zegeningen die ik elke dag weer ontvang (en dat zijn er veel!!!).  Na mijn ongeluk is mijn leven wel anders geworden. Heel veel dingen zijn niet meer vanzelfsprekend. Daarnaast zie ik ook meer de pijn en het onrecht in de wereld. Mensen worstelen en strijden met van alles en nog wat. Maar gelukkig staat die pijn in schril contrast met de toekomst die op ons wacht. Zanger Gerald Troost zingt: 'De dood is niet het einde, de dood is een gordijn, daarachter straalt het leven, waar we altijd samen zijn.' Daar geloof ik in en dat gaat super worden!

Een hele mooie toekomst wacht op ons met leven op een nieuwe aarde, onder een nieuwe hemel. Jezus wacht ook op jou! Zoek Hem op, leer Hem kennen via een Alpha-cursus of bezoek eens een kerkdienst. Hij is een God van liefde. Hij is een God van genade. Hoe meer mensen Hem leren kennen en in Hem geloven, hoe groter het feest gaat worden in de hemel!
En dan is dood gaan nog steeds verdrietig en niet leuk, maar het is niet het einde!

gezien

Soms kan het stil zijn

maar is dat in werkelijkheid niet zo.

Omdat er van alles om je heen gebeurt

maar niemand begrijpt het ten diepste.

Soms kan het leven zo vreemd verlopen

geen woorden.

Mijn leven is wonderlijk.

Het is onbegrijpelijk.

Maar elke minuut, elk uur

ik word gezien.

De Schepper zegent.

Hij luistert.

Hij gaat ons voor.

Je wordt gezien.

Bedankt!

Bedankt voor alle lieve, bemoedigende en mooie reacties op mijn artikel in de Flair (Deze Flair lag met kerst in de winkel. Op blz. 78 stond mijn verhaal, tussen nog zeven wonderlijke verhalen). 
Deze reacties zijn voor mij een bevestiging dat het goed is geweest dat ik mee heb gewerkt aan het artikel. Dat het maar veel mensen mag bemoedigen en motiveren!   

kiekjes

Kuieren met Jaco en Marie.

braaien en kuieren

We gaan een middag golven met Etienne. Een talent!

Met drie verpleegsters. De vrouw naast mij, Cynthia, heeft mij de eerste drie weken na het ongeluk verzorgd. 

Heerlijk, zon en 30 graden. We genieten!

Strand bij Umhlanga Rocks, net boven Durban.

Wat een reis!

Inmiddels al weer anderhalve week thuis in het koude Nederland. Afgelopen kerst en oud en nieuw konden en mochten wij vieren in Zuid-Afrika. Het is moeilijk om te beschrijven hoe bijzonder deze reis was. Hoe fijn het was om dominee Jaco en Marie (en hun gezin) weer te ontmoeten, om met deze mooie mensen Bloemfontein te ontdekken. Om lekker met ze te kuieren en te braaien. Henk die in de kerk, een prachtige getuigenis mocht geven, waar veel mensen van in tranen waren of onder de indruk. We mochten 's avonds Mariëtte en haar man ontmoeten. Een prachtige vrouw en man. Beiden ook zwaargewond geraakt door een ongeluk met hun auto. Fijn om deze mensen te ontmoeten. Om ze te bemoedigen en te motiveren om dromen na te jagen. Alles is mogelijk, ook met een beperking. Het vraagt alleen extra geregel en hulp van mensen. 
Ook konden wij dit keer, Johan Snyders en zijn gezin opzoeken in Pretoria. Deze prothesemaker, is een gouden vent. Wat doet hij goed werk met de stichting Jumping Kids. Allemaal kinderen, die bij de geboorte of door een trauma een arm of been moeten missen, voorziet hij van protheses. Hij reist door het land en door landen boven Zuid-Afrika (Namibië, Botswana, Zimbabwe, Mozambique) om daar kinderen te helpen. Wauw! Gaaf om met deze vriend te eten en door te praten over zijn werk. Mocht je nog een goede stichting zoeken die je wilt steunen, laat het me weten. Hier komt je geld echt goed terecht!!!
We hebben een geweldige kerstavond gehad bij de fam. Oldenburg in Richards Bay. En daar nieuwe, lieve Zuid- Afrikaanse mensen ontmoet! Weer in het ziekenhuis geweest en daar verpleegsters en dokters ontmoet. We hebben Riëtte ontmoet in St. Lucia. Oud en nieuw hebben wij gevierd met 'mijn' dokter en zijn vrouw, Sailesh en Kashmira. Bizar ook en o zo waardevol!
Nieuwe, lieve Zuid-Afrikaanse mensen ontmoet in Pretoria en met deze mensen zijn we in een wildpark geweest. Prachtig om leeuwen in het wild te zien. Ook hebben we op zaterdagmiddag een paar kroegen onveilig gemaakt. Op de laatste dag van onze reis, 3 januari. 
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Heel veel mensen ontmoet, van de ene verbazing in de andere verbazing gevallen. Er gebeurden wonderlijke dingen. Het doet ons weer beseffen dat God bestaat. Hij had het allemaal mooi geregeld voor ons! We zijn dit jaar, 2015, heel erg mooi begonnen! 
We zijn dankbaar voor al die mooie, lieve mensen die wij deze reis mochten ontmoeten en mochten spreken. Het zijn er te veel om op te noemen. Jullie hartelijkheid, openheid en eerlijkheid, raakt ons. Wij zetten onze deur van ons huis hier ook open. Je bent welkom!

Lekker eten met de dokter en zijn vrouw.

Bijzonder!

Indrukwekkende dieren.

Henk heeft een ontmoeting met een vijf weken oude welp.

2014-->2015

Bijna is het jaar 2014 voorbij. Even terug blikken op mijn eigen leven en wat daar gebeurde.
Het nieuwe jaar werd vorig jaar ingeluid met vrienden in Spakenburg. Gezellig! De maand januari was verder rustig.
In februari gingen we weer voor het eerst skiën. Skiën op een monoski. Wat een feest, wat een vrijheid! Met een sneeuwscooter werd ik naar de juiste piste gebracht en daar ging Jorijke, zoef de berg af. Af en toe maakte ik een flinke val, maar het was fantastisch. Zo genoten met alle jongeren. Toen we op de laatste dag terug in de skilift zaten biggelde er traan over mijn wang van geluk. Weer  een bevestiging, alles is mogelijk!
Maart was de maand voor mij van het uitkijken naar de lente. Gezellig afgesproken met vrienden en vriendinnen.
In april deed ik mijn verhaal op de radio, GrootNieuwsRadio. Veel lieve en bewogen reacties kreeg ik daar op. Ook vierden we de verjaardag van Henk z'n moeder, een lieve vrouw. En we hadden familiedag met Henk z'n familie. Een super dag!
In mei waren mijn twee vrienden uit Zuid-Afrika en Zweden in het land. Deze twee mannen brengen hun kennis over wat betreft het maken van protheses. Gaaf om ze weer te ontmoeten, met ze te kletsen en een beetje om hulp te vragen mbt mijn protheses. Mensen met een gouden hart!!
Ook gingen we met twee goede vrienden naar Parijs. Wij lieten ze de stad zien. Wat een mooie tijd weer, zegeningen!
In juni was daar het afscheid van 36 leerlingen. 36 toppers die naar de middelbare school gingen. Wat hebben we een gaaf jaar gehad met elkaar, collega's en leerlingen.
In juli en augustus was het tijd voor een een welverdiende vakantie. We maakten een hele gave reis samen met mijn ouders naar Australië. Wauw, wauw, wauw!!! Gelukkig hebben we de foto's nog.
In september mocht ik weer een nieuw jaar starten op school, dit jaar een jaar groep 5 samen met Janet. Een heerlijke groep, ik geniet.
Ook startte ik met basketballen. Voor het eerst weer een wedstrijd gespeeld. Gaaaaaaaf!
Oktober verraste ons met een bezoek aan Düsseldorf. We hadden een gesprek met twee Duitse vrouwen op leeftijd. Nadat ze meerdere keren lang naar ons zaten te kijken, besloot ik met ze in
gesprek te gaan. Een heel gesprek volgde, te lang om hier allemaal te schrijven. Wat een belevenis weer.
Ook werd ik in oktober verrast met twee blades. Ik hoop dat het moment in 2015
komt dat ik opnieuw weer kan rennen!!!
In november zaten we te balen thuis, benen zijn al tijdje kapot....pffff. Daarnaast word ik ook niet zo blij van dit saaie, koude en natte weer.
December is de maand van mijn verhaal in de Flair. Het verhaal is mooi, de foto mwaah mwaah. Oogmake-up had van mij wat minder gemogen ;-). Desalniettemin blij met het resultaat. Hopelijk putten mensen er kracht uit.

Een nieuw jaar ligt voor ons. Wat zal het nieuwe jaar brengen. Ik hoop dat het weer een liefdevol jaar mag zijn voor iedereen. Dat iedereen iemand heeft in zijn omgeving die van hem/haar houdt. Dat niemand zich eenzaam voelt. Ik hoop dat ik een gewone fiets vind, elektrisch of met benzinemotortje.
En dat ik echt weer ga rennen met de blades.

Ik wens u/jou een liefdevol, gezond en gezegend 2015!

Choose your fights!

In het leven kom je van alles tegen. Je kunt je ergeren aan dingen die gebeuren. Je kunt je kwaad maken of een discussie starten met een persoon. Maar moet je je altijd kwaad maken? Moet je alles wat in je hoofd opkomt zeggen? 
Ik had met Johan Snyders een gesprek. Een man die prachtig werk doet. Hij helpt heel veel kinderen in Afrika aan protheses en dat doet hij met behulp van zijn stichting Jumping Kids. Kijk eens op deze site: http://www.jumpingkids.org.za/about/
Ik word er stil van, wat een prachtig werk. Mocht je het willen steunen dan kan dat. Want iedereen moet de kans krijgen om te lopen. 
Maar goed in het gesprek vertelde hij over zijn keuzes die hij maakt en wanneer hij het gevecht aan gaat. Het heeft me aan het denken gezet. Sommige dingen gewoon laten gebeuren en andere dingen aanvechten. 
Choose your fights!